Κ. Σακελλαροπούλου, η Μικρασιατική Καταστροφή δεν είναι «τραγωδία», είναι Γενοκτονία
Η κα Κατερίνα Σακελλαροπούλου στο δρόμο της Ρεπούση
Η ανιστόρητη τακτική της ΠτΔ κας Σακελλαροπούλου συνεχίζεται και εκτραχύνεται. Αφού τόλμησε να πει ότι η ρώσικη εισβολή στην Ουκρανία ήταν η πρώτη μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο – αγνοώντας τουλάχιστον την Κύπρο και την Σερβία και προκαλώντας θύελλα δικαιολογημένων αντιδράσεων από κάθε πλευρά – σήμερα «επανήλθε», δυστυχώς, μέσα στη Βουλή των Ελλήνων πέφτοντας σε ένα ακόμη ολίσθημα.
Μιλώντας για την Ημέρα της Γυναίκας στη Βουλή, που δικαίως ήταν αφιερωμένη στις ηρωίδες γυναίκες της Ουκρανίας που υποφέρουν από τα δεινά του πολέμου λόγω της ρώσικης εισβολής, η κα Σακελλαροπούλου είπε και ότι το «καραβάνι» των προσφύγων γυναικών της Ουκρανίας «αναμοχλεύει οδυνηρές μνήμες της δικής μας ιστορίας, της δικής μας προσφυγιάς. Την τραγωδία του 1922, το δράμα της Κύπρου»!!
Έ όχι λοιπόν και ως εδώ κα Πρόεδρε. Το 1922 διαπράχθηκε από την τουρκική βαρβαρότητα ένα πραγματικό έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας, η Γενοκτονία των Ελλήνων της Μικράς Ασίας και όχι απλή «τραγωδία». Λίγο ακόμη και θα μιλάτε και εσείς για «συνωστισμό», όπως η κα Ρεπούση. Και το χειρότερο για την κα Σακελλαροπούλου είναι ότι αυτά τα είπε μέσα στη Βουλή των Ελλήνων. Ξεχνώντας ή, ακόμη χειρότερα, υποτιμώντας το ότι η Μικρασιατική Καταστροφή έχει επισήμως χαρακτηρισθεί ως Γενοκτονία των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από την Βουλή των Ελλήνων, με ομόφωνη απόφασή της στις 24 Σεπτεμβρίου 1998. Ενώ η 14η Σεπτεμβρίου κάθε έτους έχει, με την ίδια απόφαση, καθιερωθεί ως Ημέρα Εθνικής Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας.
Όσο για την Μαρτυρική Κύπρο, και εκεί κα Πρόεδρε δεν πρόκειται για «δράμα». Πρόκειται για διεθνές έγκλημα και ανείπωτη ανθρωπιστική τραγωδία, λόγω της τουρκικής βαρβαρότητας που συνεχίζεται με την αδιανόητη ανοχή της ΕΕ. Μιας βαρβαρότητας που, όπως έχουμε γράψει, «ξέχασε» η κα Σακελλαροπούλου όταν μιλούσε για την ρώσικη εισβολή στην Ουκρανία.
Δυστυχώς για την κα Σακελλαροπούλου είναι πάρα πολλά, από την αρχή της θητείας της μόλις πριν δύο χρόνια, τα ασυγχώρητα και ανιστόρητα ολισθήματά της – κατά την επιεικέστερη έκφραση – ώστε να θεωρούνται τυχαία. Μήπως έχει μπει, ακόμη και άθελά της αλλά κουβαλώντας παλιές συνήθειες, στον επικίνδυνο δρόμο μιας μορφής απαράδεκτου ιστορικού αναθεωρητισμού;
ΑΠΗΔΑΛΟΣ ΝΑΥΣ BLOG
ΒΡΕΙΤΕ ΤΙΣ ΣΕΛΙΔΕΣ ΜΑΣ ΣΤΟ
